Stel hier anoniem je vraag.

Je vraag wordt compleet op de website gepubliceerd, maar anoniem. Ook het antwoord wordt hier gegeven. 

5 + 7 =

Elke keer als mijn man en ik het niet eens zijn met elkaar hebben we heftige discussies en daarna trekt hij zich terug. Hij wil dan ook niet meer praten en ik voel dan zoveel afstand. Ik voel me dan zo alleen. We zijn al zes jaar getrouwd, maar het lijkt alleen maar erger te worden. Wat kan ik hieraan doen?
Ik denk dat er patronen zijn ontstaan in jullie leven waarbij je je allebei misschien een soort van “onveilig” hebt gevoeld. 
Het is van wezenlijk belang dat ouders kinderen met respect en stimulans tegemoet treden. Wanneer je als kind veel kritiek hebt gehad, uitgelachen bent in de dingen waarin je kwetsbaar was of nog erger dat er geen positieve aandacht was, dan kan je een muur om je heen zetten. “Kom niet te dichtbij” staat er op die muur. Want het is bedreigend wanneer iemand te dichtbij komt. Terwijl jij misschien schreeuwt om een goed gesprek of een goede discussie, kan dat bij hem allerlei herinneringen oproepen waar hij gekwetst werd. Dat heeft hij dan niet eens door waarschijnlijk, omdat het zijn eigen overlevingsmechanisme is geworden. Het kan enorm veel helpen om elkaar te gaan bevragen hierop. Het is belangrijk dat je allebei gaat ontdekken en benoemen naar elkaar wat er gebeurt in zo’n gesprek. En dan moet het niet om de inhoud gaan van de discussie of wie er gelijk heeft, maar om het gevoel wat eronder ligt. En dat gevoel, van beide kanten overigens, moet geaccepteerd worden als een feit. Niet of het waar is en klopt, maar dat het een feit is dat die ander het zo voelt en dat dat dus legitiem is. Dit kan een opening zijn naar een verstaan van elkaar wat vergaande gevolgen kan hebben ten goede.
Mijn vrouw en ik zijn 6 maanden getrouwd, dáárvoor heeft ze een aantal jaren een LAT relatie gehad met een niet christen. Nadat ze deze relatie beëindigd heeft is ze altijd vrienden met hem gebleven en samen blijven werken. Toen ik haar leerde kennen en in de aanloop naar ons huwelijk heb ik veel moeite moeten doen om haar te bewegen om deze vriendschap te verbreken omdat ik het herinnerd worden aan haar verleden als pijnlijk ervaar. Ik voelde en voel dat er nog een band tussen hen is die ik niet kan evenaren terwijl ik haar man ben, ik vind dit heel moeilijk om mee om te gaan en het heeft effect op ons huwelijk. Ook heeft hij, via haar, vervelende seksuele toespelingen gemaakt over ons huwelijk. Zij vergoeilijkt dit door te zeggen dat hij niet beter weet omdat hij in de wereld zit maar ik ervaar dit als zeer pijnlijk en maakt dat ik eigenlijk geen zin meer in intimiteit heb. Soms denk ik er aan om te scheiden. Hoe kan ik ons huwelijk redden?

Antwoord:

 Dit is geen simpele situatie.

Je vrouw heeft de relatie beëindigd om bepaalde redenen die mij niet bekend zijn. Maar ze heeft gekozen om zonder haar ex verder te willen. 

Vrienden blijven klinkt mooi in zo’n situatie, maar kan meestal niet. Wanneer het verlangen tot vriendschap sterk aanwezig is ben je meestal nog emotioneel verbonden met die ander, waar dan ook door.  

(Als er kinderen zijn, dan blijft er automatisch een lijntje wat al ingewikkeld genoeg kan zijn. Maar die situatie is hier niet aan de orde, begrijp ik)

 

Ik zou dit tegen je vrouw willen zeggen: Wanneer er een nieuwe partner komt zal dáár een band mee moeten worden opgebouwd. Als dat niet voldoende lukt is er meer aan de hand in jullie relatie. Daar moet naar gekeken worden. En dat kan niet als er ondertussen nog een derde persoon is die een vertrouwensband met je heeft.  

 

Wanneer je met elkaar trouwt ondanks het feit dat de banden met de ex nog niet verbroken zijn voel je vaak wel dat de kans op nieuwe problemen groot is. Toch heb je dat kennelijk geaccepteerd. Maar waarom? Het geeft mij het gevoel dat er veel meer aan de hand is dan alleen deze ex.

Wat maakt dat je vrouw haar ex niet kan loslaten? Wat maakt dat jij haar niet los kon laten ondanks het feit dat er een ander nog een lijntje had met haar.

Ik denk dat het goed is dat je uitspreekt naar je vrouw dat je het gevoel hebt dat je op de tweede plaats komt. Vraag dan wat zij nodig heeft om die oude relatie helemaal te verbreken. Wat mist ze nu dat ze dit zo nodig moet vasthouden? Waarschijnlijk is er meer aan de hand en durft ze nog niet helemaal alleen op jou te bouwen. Hoe komt dat? Hier spelen vaak dingen mee uit een verleden die zo diep zitten dat je er zelf niet achter kunt komen. Dit kan te maken hebben met een stuk angst om je helemaal te binden aan één persoon. En daar zit vaak een geschiedenis achter.

Je vrouw en haar ex werken ook nog met elkaar, dus de consequentie kan zijn dat ze een andere baan moet zoeken. Dat zijn geen kleine dingen, dus ook dat kan haar belemmeren.

 

In de meeste gevallen is het nodig om met een vertrouwd en onafhankelijk persoon dit soort dingen te bespreken, omdat de emoties vaak hoog oplopen en de wortel onder het probleem naar boven moet komen.

Soms kan dit de pastor zijn of iemand uit het pastorale team van de kerk. Maar dan moet er ook deskundigheid zijn over de invloed van het verleden op het heden. Kennis van dynamiek tussen twee mensen in dit soort situaties.

 

Dat is ook de reden dat de meeste mensen toch kiezen voor een psycholoog/ counselor of relatietherapeut.

Ik raad jullie sterk aan dat ook te doen. Zorg dat je een goede christentherapeut zoekt die je verder kan helpen. Want dit probleem lost zich waarschijnlijk niet vanzelf op en zal grote impact hebben op hoe veilig jullie je voelen bij elkaar. Veilig qua emoties. En dat zal grote gevolgen hebben voor jullie leven. Want absolute emotionele veiligheid bij elkaar is de basis van liefde.
Dus neem die stap, wacht er niet mee en kies om het probleem bij de wortel aan te pakken.

Ik ben een huisvrouw/moeder van 35 jaar. Ik werk 16 uur p/w in de thuiszorg en heb het daar wel redelijk fijn. Ik ben de laatste tijd erg moe en heb geen zin meer in alle dingen. Nu is het ook nog eens Coronacrisis en moet ik ook nog schooljuffrouw zijn. Zou ik burnout zijn en hoe moet ik dat merken?
Dat klinkt allemaal als een druk en intensief leven. Ook de zorg is in deze periode van Corona een heftiger baan dan normaal. Ik weet niet wanneer je klachten begonnen zijn. Je kan overspannen zijn, dat is meer een gevolg van een periode van meestal maanden te zwaar belast zijn en daar moet je dan weer binnen een redelijke tijd van kunnen herstellen. Maar het kan ook zijn dat er een echte
burnout zich aan het ontwikkelen is. Dat is meestal een wat heftiger gebeuren die al langer onderhuids aanwezig is, wat zich uit in een veelheid van geestelijke en lichamelijke klachten. Kan je op een lijst eens schrijven welke klachten je allemaal voelt. Noem alles op wat je te binnen schiet, ook dingen die je niet eens meer opvallen. Dus moeheid, maar ook hoofdpijn, vaker verkouden of griep hebben (geen Corona), irritaties, spierpijn, rugpijn, geen zin meer hebben in seks. Vraag je man ook om te helpen denken, anderen zien het vaak eerder dan jezelf. En als de lijst erg lang komt, dan zou ik naar een arts gaan voor een juist advies. En daarna is het goed om voor
gesprekken een afspraak te maken, omdat burnout echt iets is wat met je hele persoonlijkheid te maken heeft. Geen “nee” kunnen zeggen, geen grenzen aangeven, altijd harder werken dan het moet enz. Er is dus even werk aan de winkel, maar het is de moeite waard.
Ik ben 19, ik kan goed leren en zit op de PABO. Ik haal prima resultaten zolang het maar geen toets is. Als ik een toets heb doe ik alles fout. Vantevoren ben ik al stiknerveus en op het moment zelf maak ik de stomste fouten. Achteraf weet ik alle antwoorden goed. Kunt u me zeggen wat ik moet doen?
Ja, dat is echt faalangst. Weten dat je het kan en toch bang zijn om te falen, waardoor je gaat falen. Ik kan je allerlei trucjes vertellen, maar ze helpen geen van allen echt. Wat wel kan helpen is als je samen met een hulpverlener kijkt wat er gebeurt in jou als je aan een toets denkt, waarom dat gebeurt en of je dat op meer terreinen van het leven hebt. We zoeken dan verder naar oorzaken en valkuilen en kijken of die weg te nemen zijn. Op het moment dat jij gaat inzien dat er een oorzaak onder ligt waardoor je jezelf niet vertrouwt, kan het winnen beginnen. Dan weet je namelijk tegen welke vijand je te vechten hebt.
Ik ben predikant in een middelgrote gemeente. We hebben een fijne kerkenraad en de verantwoordelijkheden worden zo goed mogelijk verdeeld. Toch loop ik in toenemende mate tegen mezelf en mijn grenzen aan. Er spelen ook wel vervelende zaken tussen gemeenteleden onderling waar ik een soort “partij” geworden ben. Ik ben doodmoe. Wat moet ik?
Een predikant heeft een prachtige baan, maar soms wel een erg ingewikkelde. Als ik uw vraag zo beluister wordt u een speelbal tussen gemeenteleden onderling en dat betekent sowieso dat je het nooit voor iedereen goed kan doen. En dat is maar één facet van uw predikantschap. Wanneer u fysieke klachten ervaart is er in elk geval een goede reden om naar de huisarts te gaan. Want het is altijd verstandig om andere oorzaken uit te sluiten. En verder zou het goed zijn als u gaat kijken waarom u zich laat inzetten in die onderlinge strijd. Het kan te maken hebben met uw eigen valkuilen, zoals we die allemaal hebben. Maar onbewust zetten we voor dingen zelf de toon, laten we ons gebruiken of zelfs misbruiken voor het doel van de ander. En voordat je het weet is er een nieuw patroon ontstaan waar je niet van loskomt. Niet doen dus! Goed kijken wat er bij uzelf onder ligt voordat u verder mee gaat in de hele strijd.
Wat doet porno met mij als man?
  • Het maakt je afhankelijk van iets buiten jezelf.
  • Het verandert het beeld, dat je van jezelf had in negatieve zin.
  • Het verandert je beeld van vrouwen.
  • Het beïnvloedt je denken en je doen; je normale leven kan er ernstig onder (gaan) lijden; het kan een obsessie worden.
  • Je raakt chronisch overprikkeld, wat moe maakt en geïrriteerd.
  • Je wordt een minder leuk persoon wanneer het je gaat beheersen.
  • Als je echtgenoot of vader bent zal je merken, dat ook die rollen je minder goed af gaan op den duur.
  • Als je een relatie hebt, gaat die daar ernstig onder lijden en mogelijk gaat die er op den duur kapot aan.
  • Het kan je lichamelijke problemen opleveren: erectiestoornissen zijn niet abnormaal voor mannen die porno kijken.
  • Het kan de grens dichtbij brengen om betaalde seks te zoeken; dit is dus ook financieel een belangrijke factor.
  • Je zult merken, dat je grens verschuift; voordat je het weet ga je grovere vormen van porno kijken; het lijkt me doodeng voor je om te merken, dat je bijvoorbeeld kinderporno zou willen kijken; dat maakt je ook nog eens strafbaar.
  • Veel mannen worden steeds vaker boos op hun vrouw; tenslotte moet je iemand de schuld geven; op het moment dat je de schuld bij jezelf legt krijg je immers schuldgevoel en dat is een heel vervelend gevoel.
  • Wanneer je christen bent en je leest dit, realiseer je dan dat het je relatie met God verandert; de kans is groot dat je je schuldig voelt en niet meer vrij om naar Hem toe te gaan. En dat heeft invloed op je hele leven.