Burnout

Burnout is een teken dat er iets veranderen moet

Burnout

Burnout? Ik?
Ben jij iemand die hoge eisen aan zichzelf stelt, niet gauw tevreden is en zich voor erg veel zaken verantwoordelijk voelt? Dan is dat een heerlijke eigenschap voor veel werkgevers. En ook handig voor huismoeders, voor zorgverleners enz. Iedereen kan altijd een beroep op je doen en je probeert goed werk af te leveren. Dat is dus positief. Er is echter ook een flinke valkuil bij deze eigenschappen. Ze bieden je het ideale karakter voor een burnout. Zoiets krijg je niet zomaar en misschien zit je er nog net tegenaan. Maar je bent er gevoelig voor. Dat is niet erg wanneer je alert blijft. En wanneer je voldoening blijft houden in je werk. Maar als je merkt dat er iets gaat veranderen aan je tevredenheid en je de zaak niet meer goed onder controle kunt houden, dan raad ik je aan om snel hulp te halen en erger te voorkomen. Want een flinke burnout kan je maanden tot jaren in zijn greep houden.

 

burnout_cr-P100-W500
Dus als je merkt dat je blijdschap verdwijnt in je taken, als je je vaak moe voelt en een beetje (of erg) mistroostig, dan zou ik zeker aan de bel trekken. Maar ook als je veel lichamelijke klachten krijgt ernaast. Als je bij mij komt kijken we eerst naar de situatie van dit moment. De fysieke klachten die er meestal wel zijn hebben prioriteit en moeten zo snel mogelijk worden aangepakt, omdat die je vrijwel altijd in toenemende mate belemmeren in je functioneren.
Daarna zoeken we samen naar onderliggende aspecten. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe ben jij? Wat of wie bepaalt jouw leven? Hoe is je thuissituatie? Welke patronen komen er in jouw handelen steeds weer terug? Wat speelt er op je werk? Welke plaats heeft God in jouw gedachten en jouw leven?
Ik maak gebruik van verschillende technieken om je te laten zien hoe je met je eigen persoonlijkheid je toch een andere manier van leven eigen kunt maken. Zodat je zo snel mogelijk kan herstellen en de kans op herhaling aanmerkelijk kleiner wordt. Zodat je weer kan gaan genieten van je plek in de maatschappij.
En soms blijkt dat je juist te weinig voldoening had in je werk en je daardoor teveel gefrustreerd bent geraakt. Ook dan gaan we zoeken naar nieuwe wegen. Het gaat om je welzijn en je geluk.

Voorgestelde vragen

    Your Title Goes Here
    Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.
    Your Title Goes Here
    Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.
    test
    test
    Ik ben een vrouw van 22. Ik ben bijna klaar met mijn studie en ik heb een redelijk leuk studentenleven bij de Navigators. Ik ben de laatste tijd erg moe en heb weinig plezier meer in mijn studie. Ook merk ik dat ik de laatste tijd veel meer geprikkeld ben, ook op de vereniging. Het laatste stukje studie is wel intensief, maar dat kan het toch haast niet zijn. Mijn moeder zei laatst dat ze een artikel over burnout had gelezen en dat ze vond dat ik daar wel iets van had. Zou dat waar kunnen zijn als je pas mijn leeftijd hebt?

    Helaas moet ik je vraag beantwoorden met “ja”. Er zijn in toenemende mate studenten, en zelfs nog jonger, die burnout raken. Er worden verschillende redenen genoemd daarvoor. Ik probeer even bij mijn eigen ervaring te blijven. Meestal heeft een cliënt met burnout al bepaalde patronen of schema’s van huis uit meegekregen. Door opvoeding of gebeurtenissen in de jonge jeugd. Die maken dat je bijvoorbeeld veel over je grenzen gaat, veel verantwoordelijkheid voor taken neemt die een ander ook kan nemen en zo is er nog veel meer te bedenken. Wat ik daarnaast zie is dat studenten tegenwoordig behoorlijk hard moeten werken. De studie mag eigenlijk geen vertraging oplopen, want je moet het allemaal zelf betalen.
    Het is ontzettend leuk om er een vereniging naast te hebben en op zich ook zeker aan te raden, maar het ligt er wel aan wat je daarvoor doet. Zit je in een commissie of bestuur, dan heb je daar ook nog verantwoordelijkheid voor. In een laatste studiejaar kan dat een behoorlijke last betekenen.Maar dat niet alleen: wat we allemaal wel weten, maar wat bij burnout van studenten en jongeren toch erg opvalt is het feit dat de social media zo’n grote rol spelen. Er gaat veel tijd verloren, het geeft je een gevoel dat het bij iedereen zo goed gaat en iedereen zo’n leuk leven heeft, wat je zelf ook wilt, maar het kan je ondertussen ook eenzaam maken. Je moet er wel aan meedoen, want op FB, Instagram en Tiktok , daar gebeurt het; maar je ziet dat je het er niet bij kunt hebben. Wellicht stel je ook eisen aan jezelf, zowel privé als met de studie, waarbij je de lat hoog legt en dat kan weer iets te maken hebben met hoe je bent opgevoed en wat je als norm hebt meegekregen (die patronen dus weer). Probeer daar eens voor jezelf wat over op papier te zetten, hoe je opvoeding was en wat je aan eisen je daardoor misschien aan jezelf
    oplegt. Kan dat een belemmering zijn voor een gewone studiehouding? En weet je wel zeker dat je geen lichamelijke ziekte hebt? Heb je dat uitgesloten bij je huisarts? Een simpel bloedonderzoek is zo gedaan ten slotte. Als je er niet uitkomt kan je eens een afspraak maken bij me. Dan kunnen we wat dingen op een rijtje zetten. Tot die tijd zou ik zeggen: schrijf op wat je allemaal denkt over jezelf en over je opvoeding. Over je studie en je wensen voor je toekomst. Daarna heb je misschien zelf al een beeld waar er iets misgaat. En heb een beetje begrip voor jezelf en wat liefde misschien. En leg de lat wellicht wat minder hoog. Ik wens je succes erbij.

    Ik ben een huisvrouw/moeder van 35 jaar. Ik werk 16 uur p/w in de thuiszorg en heb het daar wel redelijk fijn. Ik ben de laatste tijd erg moe en heb geen zin meer in alle dingen. Nu is het ook nog eens Coronacrisis en moet ik ook nog schooljuffrouw zijn. Zou ik burnout zijn en hoe moet ik dat merken?
    Dat klinkt allemaal als een druk en intensief leven. Ook de zorg is in deze periode van Corona een heftiger baan dan normaal. De extra verantwoordelijkheid om het goed te doen voor je cliënten zal best kruim kosten. Ik weet niet wanneer je klachten begonnen zijn. Je kan overspannen zijn, dat is meer een gevolg van een aantal maanden te zwaar belast zijn ; daar moet je dan weer binnen een redelijke tijd van kunnen herstellen. Maar het kan ook zijn dat er een echte burnout zich aan het ontwikkelen is. Dat is meestal een wat heftiger gebeuren dat al langer onderhuids aanwezig is, wat zich uit in een veelheid van geestelijke en lichamelijke klachten. Kan je op een lijst eens schrijven welke klachten je allemaal voelt. Noem alles op wat je te binnen schiet, ook dingen die je niet eens meer opvallen. Dus moeheid, maar ook hoofdpijn, vaker verkouden of griep hebben (geen Corona), irritaties, spierpijn, rugpijn, geen zin meer hebben in seks. Vraag je man ook om te helpen denken, anderen zien het vaak eerder dan jezelf. En als de lijst erg lang komt, dan zou ik naar een arts gaan voor een juist advies. En daarna is het goed om voor
    gesprekken een afspraak te maken, omdat burnout echt iets is wat met je hele persoonlijkheid te maken heeft. Geen “nee” kunnen zeggen, geen grenzen aangeven, altijd harder werken dan het moet enz. Er is dus even werk aan de winkel, maar het is de moeite waard. Want burnout is geen aanstellerij, het is een serieuze zaak met grote gevolgen voor je hele gezin.
    Mijn man (55) heeft twee weken geleden te horen gekregen bij de huisarts dat hij burnout is. Hij wil niet naar een psycholoog of andere hulpverlener. Maar het wordt in huis steeds minder gezellig. Wat kan ik nu doen? Moet ik hem meer dwingen?
    Om met dat laatste te beginnen: nee, ik zou niet proberen hem te dwingen. Hij is juist burnout geraakt door allerlei dingen die hij moest en niet (meer) kon. Het eerste is sowieso: geduld hebben. Dat is tegelijk ook het allermoeilijkste voor een partner. Er komt ineens zoveel op jou neer. En degene die burnout is wil meestal echt nog niet opgeven. Het kan je helpen om op internet eens te zoeken naar informatie over burnout. Dat je een beetje begrijpt dat veel van zijn klachten hun oorzaak vinden in de burnout, ook de klachten waarvan jullie misschien dachten dat het iets anders was. Kennis kan je helpen om begrip te hebben en te herkennen. En met die kennis kan je hem vragen of hij wel met jou samen naar een hulpverlener wil, omdat jij denkt dat jij het zelf nodig hebt om te kunnen volhouden. Dat helpt hem misschien ook over de streep. Verder raad ik je aan om discussies met hem te vermijden. Dat is soms lastig, maar het kan helpen om rust te krijgen tussen jullie. Ga er voor jezelf maar van uit dat hij misschien geen gelijk heeft, maar dat hij nu vooral rust nodig heeft. Alles is op dit moment te zwaar voor hem en zeker discussies.
    Stimuleren op een andere manier dan “pushend” is heel erg nodig. Wat voor jou goed is om te weten is dat burnoutpatiënten zichzelf vaak mechanismen aangeleerd hebben die veranderd moeten, maar ze weten zelf niet welke. Maar opgeven, dat maar zelden. Dat is dus waar jij tegen aan het vechten bent. Misschien kan je hem met geduld, liefde, wijsheid/kennis en positivisme over de streep trekken. Ik wens je sterkte. Ook op jou zal heel veel neerkomen en je zal niet de eerste partner zijn die daarna burnout raakt. Dus zorg goed voor jezelf, ga hem niet “redden”, want dat gaat je toch niet lukken en zorg ondertussen dat je dingen blijft doen waar jij energie van krijgt. Dat heb je namelijk hard nodig.
    relatietherapie_icon_w200

    Relatietherapie

    pornoverslaving_icon_w200

    Pornoverslaving

    rouw_icon_w200

    Rouw

    predikanten_icon_w200

    Predikanten
    begeleiding

    faalangst_icon_w200

    Faalangst

    persoonlijk_icon_w200

    Persoonlijke problematiek